Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 198]

[Ik zing van de man, de ongewapende, Ananias]

Ik zing van de man, de ongewapende, Ananias,
gezinshoofd te Damascus en doodsbang.
In een droom kreeg hij te horen: ga naar je beul.

U heeft een harde hand van ronselen,
verbazingwekkend, want het resultaat
bleek een voetknecht die ontwapend,
blind en timide, een wrak van zich zelf,
werd achtergelaten in het niemandsland,
binnen handbereik van zijn vijand.

Daar, in Damascus, had hij maar af te wachten,
de eens zo intimiderende zaaier van haat.

Het vervolg van het verhaal
is onder mensen niet mogelijk,
wonderlijker dan het licht en uw stem.
Toch had uw gestoken apostel in spe
die zich later nageboorte zou noemen
op deze afloop te vertrouwen.

Vandaar dat ik zing van de man Ananias
die in een droom te horen kreeg
ga naar het zaaltje waar Saulus je opwacht.

Ga naar de man die jou en je vrouw
en je kinderen uit wilde wissen.
Leg hem de hand op.

Leg je hand op zijn naakte schedel
als op een pasgeboren fontanel
en wissel van blik.

[p. 199]

 

Zo hebt u ons lot

 

(en daarmee het uwe)

 

gelegd

 

in handen van een jonge

 

voor deze zelfde Saulus

 

op de vlucht geslagen vader.

 

 

 

U had hier geen macht.

 

Af had u gezien van alle macht.

 

Ontwapend, blind en timide

 

moest u toezien, meer niet.

 

 

 

Vervullend het schouwspel

 

van een mens die op zijn schedel

 

een hand voelt, die van zijn vijand.

 

 

 

Vervullend en niet te doen

 

voor mensen gezegend met doodsangst.

 

 

 

Vervullend is het glimlachje,

 

het eerste, van het zesweekse kind.

 

 

 

Schellen van de ogen.

 

 

 

Engelenscharen juichen.

 

 

 

Ronselaar, uw wegen zijn ondoorgrondelijk,

 

en onverantwoord riskant.