Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 150]

Beslis

Besluiteloos leggen wij dode dieren in het huis,
in plaats van zandlopers want tijd geven
wij onszelf om te beslissen totdat de kadavers onverdraaglijk

stinken. Een raaf roerloos op tafel als het gaat om uitstellen
van onbenulligheden: of een muur gesloopt moet al dan niet
gewoon herschilderd. Een overreden kat bij middelgrote
euvels. Bij kolossale keuzes
spelen wij vals, leggen wij reuze-

salamanders neer die slechts verpulveren, verdrogen,
geurloos haast: bij twijfel tussen nageslacht of nalaten van
moedertaal aan een

anderssprekende die - onder strikt praatverbod
met anderen - ze helemaal van mij alleen
leert. Eenmaal stokoud dan te kunnen wijzen naar
een raam: ‘mijn’
Nederlands,
daar.