Het Liegend Konijn. Jaargang 8



[pagina 110]
Processie In memoriam Dolf Zwerver (1932-2010) Vroeger of later wordt alles een optocht. We verzamelen in de boomgaard met de ladders, mensen komen naar beneden uit kruinen vol vogelnesten. We gaan op weg door groen en licht; we zijn alleen. We zingen. In de haag zit de uil die alles ziet met ogen als schoteltjes. Je kunt hem vragen wat je wilt, hij zegt niets - niets over de dodo-kweker, het winterkoninkje dat in een vrouw verandert, de zeemeermin met de brief, de maskers achter de maskers, het geheim achter de schutting. De stad is je doolhof van vroeger, maar van steen. Je dwaalt door alles heen, verstopt je op een hofje, in een kamer met een schildersezel, uitzicht op een tuin, de kroeg tien stappen verderop, zo gaat dat - alleen de uitgang blijft verborgen, we zingen door, waar hebben we anders liedjes voor - we lopen door pigment, linnen, hout. We wandelen terug naar Oranjewoud.