als een vlinder in haar vuist: ‘Het is mijn tijd’.
Ach, naar verluidt zijn we op leven ingericht,
moeten we per se haar woorden wikken.
Er is de krant - niet een die weet - en onderwijl
laat licht een eerste paasbloem schrikken.
In een tuin niet ver bij haar vandaan zie ik
niets wat daar een mens verlinkt.
(Bij een krantenfoto van Amelie Van Esbeen, een vrouw uit Merksem, bij Antwerpen. Zij vroeg op hoge leeftijd om euthanasie die haar in eerste instantie werd geweigerd.)