Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 17]

Ma

Ze zit onderuitgezakt op de keukenvloer waar
ooit de kattenbak stond - het arme ding
dat werd overreden door een neef
die eens per jaar op visite kwam.
‘En zo gait dat aal,’ zou ze zeggen.
Wangen wit als sinaasappelschimmel.
Uit het niets begint ze dan te praten.
‘Ben' der sigeunders op de radio west?’
Ze kijkt tevreden om zich heen.
‘Ma, dat gaat zo niet met die drempel,’
zeg ik zacht. ‘Echt woar?!’ schatert ze.
‘Waistoe wat, lutje vent, doe dust mor.’