Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 177]

IJkpunt

Zo te zitten en te kijken aan een kade
met de oktoberzon zo laag over de lagune
maar niet echt kijken, meer doen alsof
en je voorstellen hoe je er uitziet

Bedachtzaam starend
terwijl de schemer geluidloos daalt
over de stad van overkanten
lonken met licht, zwijgend als sterren,
bakens met eindeloos geduld
wachten op wie passeren zal
lichtstrepen weerspiegeld door het water
meten de afstand: dichtbij tegelijk en ver weg als jij

Hoe staan je tanden, je mond, je broer
zou op je lijken, je zou weten hoe je eruit ziet,
hoort te zien, hoort te kijken
aan de overkant