Het Liegend Konijn. Jaargang 8



[pagina 133]
Variatie 3 Hij zullen we dit de dag noemen ook al kijkt de ochtend nog koffiedik in de spiegel en horen de ogen nog niet bij het gezicht dat zich wast, dat de dag als een masker past zodat de zon kan opgaan in de hoofden van de eerste toeristen en de oude stad kan vollopen met herinneringen die zich openvouwen als landkaarten waarin de wind slaat terwijl het ontbijt verkruimelt op bed en de tijd zich nog een keer uitrekt we zijn wat we doen en wat we niet doen van dat alles is niets minder waar
Zij zullen we dit de nacht noemen dit al lang geen wachten meer aan een venster waarin de lucht leegloopt en in de straten van de stad zingt de augustushitte bijna ademloos hangt ze te wiegen boven de hoofden van de laatste toeristen de slapeloosheid doet geen oog dicht, de tijd geeft geen duimbreed toe, er is geen hand die gebaart van kom of blijf van dat alles niets, terwijl wij de andere mogelijkheden overdenken want alles is meer waar dan dit