Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 76]

Toen haar moeder

toen haar moeder nog
gebruinde armen had en
wiegende heupen toen
ze haar haar nog niet strak
naar achteren droeg toen
ze hoopte op een klein gezin
dochters misschien die de
regen zouden weren en
de wind uit haar gezicht

toen haar moeder lachte
wie vindt mij leuk wie
vouwt het leven in mij uit
voor ze rukte aan het touw
en wie of wat ze ook smoorde
steeds tegen bleef
omdat dat het goede leek en
het goede van haar vluchtte

toen haar moeder witter werd
en de wolken aantrok
mist haar haren bedekte
toen haar huis steeds minder
van haar was van niemand
eigenlijk steeds minder kamers
en de kamers die er waren
niet meer open te krijgen

[p. 77]

 

toen haar moeder maar niet

 

dood ging terwijl ze elke dag

 

in haar dochter stikte, in haar

 

vocht om lucht en weer stikte en

 

vocht en haar naam riep voorbij de regen

 

de wind en de deurloze kamers

 

antwoordde zij niet