Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 40]

Roosje

Herfsttij in tuin: bladgoud en roodkoper blinken in de late
middagzon. Op een stille plek knakt een broze klimroos,
verzet gebroken, kleur van geronnen bloed en scheuten
van angst. Verwilderde blik, zwak gestel en slapende ogen.
Klimrozen zijn niet zelfhechtend maar smeken om houvast.
Niets is zo bitter als reddeloosheid. Bind haar, bind haar vast
aan jou, aan een muur, een stok, prieel of pergola. Verwijder
het doornige, het droeve dorre en het droeve dode. Leid haar
naar een nieuwe bloei. Er is de winterharde wet van wederkeer,
de aarde die geduldig wacht. Een roos is een geur is een teken.
Er is eenzelfde glans in je ogen, een latent gevoel van tederheid.