Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 39]

Meesje

Ooit het meesje gemist dat nu uit je handen eet?
Je miste niets, maar dichtte al jaren het gemis
op zoek naar een zin. Hoe zorgvuldig werd die behoefte
monddood gemaakt, uitgewist. Was je niet gewend om
leven te associëren met twijfel en verscheurdheid
en liefde met passie en pijn. Hoe verleidelijk is het
een stroomversnelling te verkiezen boven een rustig
kabbelende beek en uiterste wanhoop te verwarren
met heftige hartstocht. Je went pas geleidelijk aan
wat je niet kent. Aan de rust waarvoor je op de loop was,
aan de weldaad om samen te zijn met het meesje.