Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 128]

Galina

Hier zat ze altijd meneer
met haar muziek.
Precies op deze plek.
Al lag er dan geen sneeuw.

Schitterend uitzicht
vindt u niet, met dat water
en die berken aan de overkant?
En stil, ook 's zomers.
Van Petersburg merk je niks.
Hier zat ze altijd, volkomen
onbespied.

Alles sleepte ze mee hierheen:
haar notenpapier, een tafeltje zelfs,
haar God.

En als het nodig was te praten
praatte ze hier -
tegen de vogels meestal
of tegen de mieren
(als de vogels haar niet begrepen).

Galina was haar naam.
Ze wilde de mensen helpen, denk ik.
Ze was geëngageerd.
Wat haar bezielde
kon ze in woorden
niet zeggen.