Het Liegend Konijn. Jaargang 7



[pagina 105]
Bezoek nr 12 621 Het is veertien december, vijftien uur zestien, de lucht sluit zich om me heen en een weerwoord voor haar liefde heb ik bijna: geef me nog een eeuw en ik schrijf dat boek over haar dat leest als een sms met drie woorden en een emoticon. Wel heb ik nu al een gratis gedicht waarin de liefde niet vergeten wordt: ik koop er een perceel hemel in op, er krassen nagels in, ik stel me voor dat mijn ogen vochtig worden bij het voordragen. In elke krant lees ik een brief van haar waarin staat dat Alaska een mooi land is, ze bij de afwas een bord en een mok brak en dat ik haar avondeten mag zijn. Ik maak jouw stoofpotje klaar, met een abdijbiertje en een mosterdboterham. Ik herschik de rozen in de viskom, oefen voor de spiegel mijn gedicht. Het is zestien uur vijfenveertig en ik open voor haar de deur met één been.