Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 16]

Implosie

Er is geen gat. Er bestaan geen gaten.
Er is een plek, die vroeger een ster was.
Als je maar genoeg afstand bewaart, is er niets veranderd.
Het licht schrijnt
over foto's uit een andere wereld.

Jij en ik veilig in de kuil die ons fort was.
Jij en ik op de wal van zand,
de handdoeken open, klaar om uit te vliegen.
Wij zonder hoofd met de voeten in de branding.
Jij aan de rand van de grote zee.
Ik zonder lijf.
Ja, ik was begraven, maar
ik liet mijn tenen gewoon uit de modder groeien.

Er is geen gat in mij. Er is jouw plek.
Er is niets veranderd. Je bent
in alle dingen die van jou waren.
Zoals de meteoriet in de Kaäba leven afgeeft
aan wie hem durft aan te raken.

Je jurk zonder jou. Ik in jouw jurk.
Voor de spiegel zijn wij dezelfde.
Niemand kan zien wat je weegt.
Ja, je bent begraven, maar
je laat jezelf nog gewoon voelen.
Je schoenen. Ik in jouw schoenen.
We maken kuilen in de weg.