Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 204]

Postkaartpraatjes

aan Ingmar Heytze

1

ach, reizen, je kan hier net zo goed blijven.
wakker worden in het gekende bed, thuis
ontbijten en voor de middag de deur niet

uit. mensen mogen voorbijgaan als je in
de zetel aan het venster zit, te voet, op de
fiets, in veilige vliegtuigen. om een dag

te luieriken heb je echt geen zwembad
nodig met dikke duitsers rond. grenzeloze
stilte hoort bij het lezen van een boek.

2

hier herkent de winkelwandelstraat je
spiegelbeeld, je merkt meteen wanneer
etalagepoppen anders zijn gekleed. je

moet er niet aan denken dat je in een
hotelkamer in een verre stad een vreemde
koffer opent. dat gebeurt. in je kleerkast

hangen hier de hemden, daar de broeken
en schoenen schop je lekker overal. niet
één kamermeisje die daar over struikelt.

[p. 205]

3

de bakker spreekt je bij de voornaam aan
en weet welk brood je wil. in een dag zijn
zekerheden. zolang je blijft bij wat je kent,

velt geen verrassing je. je belegt een snee
brood het liefst met wat je al van kindsbeen
lust. dezelfde choco mocht bij grootmoeder

beter smaken. het moet niet te gek, vond
grootvader: aan de andere kant van de
aarde is wat wij eten ook exotische keuken.

4

je zat niet eens in alle cafés, dat hoeft ook
niet. er zijn altijd nieuwe tafels, nieuwe
stoelen en een barman die het raden heeft

naar je lievelingsdrank. met kleine slokjes
koffie kom je de dag door, kan je een eind
op weg. je bent geen fan van nietszeggende

tooggesprekken, het zijn postkaartpraatjes,
maar soms meng ook jij je in een cocktail
van weerspreuken en wereldpolitiek.

[p. 206]

5

er is hier zoveel te beleven, elke dag is snel
te kort onder deze kerktorens. vreemdelingen
zijn het met je eens. je kent de stad, je weet

ze aan te prijzen. je kan vergelijken met
slecht geschreven websites, hollywoodfilms
en kennissen die het o zo fijn hadden in

bagdad of een ander door god vergeten
gat. je mist maar bitter weinig van wat niet
te missen is. er is immers nog je hoofd.

6

er is ook liefde, daar moet je niet naar op
zoek, die viel je in de schoot. het komt
je allemaal goed uit. de angst die er is, is

niet om te verliezen, niet om te blijven. zo
zonneklaar als wat. stiekem snak je al
eens naar verandering, een dag waarin

je je niet te pletter zweet omdat je voelt
dat je te ver. je lacht. zolang hetzelfde
lichaam maar tegen je aanschurkt 's nachts.

[p. 207]

7

je hebt de straten rond je huis, de pleinen
waar je over moet als je de lastig lange weg
naar het station. je vindt: wachten op een

perron is een prima soort wachten. daar
blijft het bij. waar moet je heen per trein?
de geliefde gaat en komt, het landschap

nog in de ogen. je verdrinkt er in, het
geeft je rust. nooit zeg je: volgende keer,
stuur een kaartje met je beste wensen.