Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 140]

Acclamatie

(voor mijn man)

Kom, sta achter mij. Wacht vierkant af
tot ik verval in zin. Leer me lichter lopen.
Leg het knarsen achter de wijzerplaat

als een nog geen strop
geworden ketting in mijn hals.

Wen me aan het koudvuur nu mijn moeder-
taal in mij steeds ijziger decaden viert.
Kalf me af tot manshoog vlees

dat in alle windrichtingen al te kil
betekenissen lekt.

Dicht geen gaten meer
maar schrijf me wijd.

Sta in al mijn dode letters nimmer stil.