Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 64]

Passenger pigeon

Het bos fatsoeneerden we tot park
en het droeve meer tot ronde vijver,
een blauwe druppel op de wandelkaart.

Ik loop rechtstreeks naar zijn oever
met de picknickbank waar ik schrijf
over de dood als op- en binnendringer.

Niet iedere seconde, maar wel elke minuut
dringt hij zich aan mij op in varens
en vallende eikels. De volkomen stilte

scheurt mijn trommelvliezen doormidden.
Dan zie ik een kleurrijk duivenpaartje,
uitgeroeid door de kroon der schepping.