Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 234]
In de hoofdstad hij vertelde ons dat hij een kamer gehuurd had waarin hij tafel en bed had verplaatst zodat zijn eerste blik 's ochtends de hemel trof, daarin scheen dan de zon op een groot zinken dak aan de overkant, en zo leek het altijd alsof het gesneeuwd had en boven de sneeuw brandden diepgroene letters hem roepend zei hij, naar de bank waar hij werkte en verder zag hij een tuin zonder leven van een ambassade misschien, met rozen en gras maar te weinig, met een bassin zonder water, hij vond het een plek om een wond te verbergen, op zondagen liep hij want lopen was een beproefde methode, zei hij om aan feiten te wennen, hij hoefde dan niets over spijt te zeggen, niet dat het onmogelijk was of te laat het volstond om te zeggen, zei hij, wat een zeldzame avond, wat een prachtige stad