Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 233]
In de voorstad de helft van het veld lag nog in de zon, er reden motoren over het gras en ze lieten er sporen achter een man kwam rokend de straat op, een andere droeg een bak met viooltjes de tuin in, het was de langste dag van het jaar, geen land en geen stad maar ook hier viel het licht waarin alles bekeken moest worden, je had de wind mee en dus vroeg je haar, in gedachten, of ze nog wist hoe ze eens met een steen op het hoofd werd geslagen en, in gedachten, antwoordde je dat niet een steen maar een spijker haar trof want er is niets of iemand onthoudt het zoals de kamer waarin we sliepen, het bevende licht op de muur en de aarde die in je knieën drong als je viel en er blauwe vlekken van as achterliet, je wist toen nog niet dat de tijd zou voorbijgaan en dat je daarna niet meer, maar minder zou worden en dat je woorden moest zien te vinden die een beweging beschreven van handen, vertraagd, naar het hoofd