Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 229]

Gebed voor Gerrit Kouwenaar

Wie draagt ten grave
de magere man

dekt toe zo zijn zonloze ogen
strooit zout in het mangat
hoort nog een stervende stem

het huis is een kribbe een kerker
afwezig maar oud
genezen van leven de stilte
spreekt tegen

waartoe toch de
angst voor scharnieren het
piepen van houtwerk geknakt in de
hengsels de ouwelijke, trouwe
vermoeidheid het grauwe metaal

verliest men de haren
verliest men de hengst

er is treurnis en altijd
een einde