Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 179]
De schouders van de slapende man De schouders van de slapende man hebben het juk van eeuwen voor één nacht van zich afgeschud in de voren van het matras waar het ademende lichaam nu de machine is die het overdag bedienen moet. De vork die het hooi moest scheppen is uit de slapende hand gegleden maar blijft in de droom de bladzijden schrijven die ontbreken aan het meerjarenplan. De schouders van de slapende man puilen als korenschoven boven het laken uit, schuilplaats in de regen op het veld, op afstand houders van de dood. Ik leg mijn hoofd er tegen.