Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 147]

Hier tekenen alstublieft

Anderen haalden ze doorgaans 's nachts, hun wagens verduisterd.
Jou haalden ze, zelf wat verwonderd, zomaar, op klaarlichte dag.

Als een waardige gastheer, eten al klaar, hoge hoed op je hoofd
kwam je recht op ze af. Daar zijn jullie heren, u herkent mij
natuurlijk, u hebt de onwrikbare datum op zak

en ze moeten wel hebben gedacht: dit is de verkeerde,
deze man is niet echt, hij verbergt vast ergens een vrouw
in een rokje van veren en een duif in zijn mouw,

hij lacht als een koning, hij buigt als een knecht, straks
goochelt hij zomaar konijnen, blijkt het een grap;
wij werden hier blijkbaar verwacht en ook dat

kunnen wij niet zondermeer accepteren, zo vol in het zicht,
de halve stad staat hier potdorie pal voor het raam -

maar jij nam ze hun strenge papieren uit handen, lachte
nog even en zette toen uiterst zorgvuldig een
kruis achter datum en naam.