Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 117]

The time is out of joint

In de mangrovebossen is een steppe ontstaan.
De tijgerin heeft een zeeotter gebaard. De zon
heeft een draai naar het noorden gemaakt
en is verticaal gaan bewegen. De voegen
van de tijd zijn in geschater uitgebarsten.

Wij eten, wij drinken, wij vrijen.
Wij koesteren onze driften, herstellen de tijd
en denken als we de zee zien, het is weer in orde.
Maar tillen we ons brood op, dan kiert plots
een kleine schuiltrap diep naar beneden.
Heffen wij het glas naar elkaar bij een afscheid
dan zien we lijkbleek de kleuter die wij eens waren.
Kussen wij onze geliefde, dan proeven we
diep in haar keel dat een god haar bezocht heeft.