Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 76]

Esaias van de Velde, gezicht op Zierikzee

Niet de precisie van het licht, niet het
afwezige gevoel, blauw van verdwijnen,
niet het scherper zien omdat het leger wordt.

Hallo de levenden, éen op de rug,
zijwaarts een vette, éen gebukt. Daar zijn

in hun gedoe, niet het slik bij eb het hoge
tij in de lucht het stromen om de drie
kraaien in contrapunt tijd tegen tijd,

nee in hun zomaar vellen nauw en wijd
gestrekt gehurkt gebogen daar, hun knieën,

het beulsrood tussenin dat ogen splijt.