Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 62]

Plus est en vous

ze stapt uit het water als uit haar vel.
stroopt zich af tot aan de lippen.
water stroomt en rekt zich uit.
druppel na druppel telt het zijn tijd.

ginder, achter de wilgen, slaat
het de hoek om. geen gekabbel meer
aan de vingers, geen gepaai, haar
hart twist hevig met het lijf.

wijd staat het licht te gloriëren
maar het lege blad is wit en taai. stilte
bezet de huid, sijpelt in zijn takken,

vezelt mist in wat ze ziet.
hier was of was ze misschien niet.
al dat licht kan haar niet deren.