Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 21]

Moribund

ik zie je lichaam als verlengstuk
van de kamer waarin je ten ruste ligt,

waarvan de wanden tieren en kreunen
door kou en hitte, waar het beslagen
venster amper nog licht doorlaat.

hier valt desondanks de tocht toch binnen
van tijd tot tijd, wanneer de verwarming
met moeite reist door bloedvaten van roest.

de blauwe plekken verbergen je, omdat
niemand wil zien een gesneuvelde vaas
met scherven van spijkers en naalden.

er rest een vraag nog, voor de bezoekers:

‘wie ben je geweest, o oude?’