Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 190]
Wat vooraf gaat 's Winters liet zij haar haar groeien zoals de nachten, lang haar, wit als ochtendgras met rijm. We zwegen bij de kachel of dweilden de kamer. Elk jaar ging ze vroeger slapen, trok het dekbed trager rond haar dicht. De maan die wolkjes sprokkelt om zich te verstoppen. En elke avond gleed hij bij haar tussen de lakens, balsemde haar ogen, sijpelde binnen langs mond en oor, zocht strelend zijn weg in haar uitgewiste gedachten. Het begint altijd met kleine dingen, zei ze. (met een pilsje om goed te slapen, met een pilsje om te vergeten, tot je ook dat vergeet) Met iets dat ontbreekt zonder dat je het weet, als smaak aan water. De wijzers van de klok kregen het benauwd. Woorden bleven weg uit haar zinnen. De hond vond geen mand in haar herinnering. Wat vooraf gaat weet je pas later, als je het huis niet meer uit moet om je moeder te bezoeken.