Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 185]

Glimp

Negeer de roep van vroege vogels
straatgeruis en klokgelui, verstoor de orde
van de dag, grijp in dit bed
de warmte aan, wees louter hart

strooi kwistig zandstof in mijn oog
en spreek dan woorden uit die ik
ternauwernood geloof. Dus keer nu
tastend naar me toe en fluister

zacht dat zelfs de kortste nacht
geen einde kent. Er smeult een sintel
die de uren voor ons remt.