Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 99]

Smetana's toon

Mevrouw papieren opgeruimd? Mijnheer
de jongen onderwezen die
zoveel belooft? Allemaal vragen, moeilijk,
in een huis, om niets
voor middernacht, doornen steil
en koel tegen kozijnen aan, hun druk
bevreemdend alle hout op dit moment.

Door groenig loof een dempend licht
staat stil, een oorverdoving treedt
dorpels over, slaat bomen
lam, paars, wit, hun takken neer
als vellen, schaduwen als
ijzer dat vér trekt mij doet
veel driet verdoet. Dan: dans toch,

fabelheld. Maar hoe? Ik brekend,
ijl glas brekend, rakelend
met pijnvoeten? IK, GIL, DANS, LEVEN,
STEM, vergrijsde KELKEN, rode
VOGELS, zwarte STRALEN uit die lucht en
DAK wentelend als papier
om dat gefluit, hoger gefluit, dat schril