Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 86]

[Even voor de ochtend en alweer]

Even voor de ochtend en alweer
lig ik op mijn rug te praten met mijzelf.

Van het wachten zelfs kan ik genieten.

Ik zou naar de woonkamer kunnen gaan
en daar vertellen aan de planten
hoe het bestaan soms bij mij hangt
als een schaduw langs de muur.

Opstaan en de eerste angsten
opscheppen bij het ontbijt.

Nee, dan liever zwijgen.

De auto's die door de regen scheuren
en ik, de onderrug gekromd, elke spier
tegen de vezels van mijn matras gespannen

als vergroeid met dit moment.