Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 69]

Danser en dictatuur

Het past hier over sepiaprenten
te spreken, ofschoon we niet per se
op reis gaan om uitgevlakt te worden.
Of om een verwassen lijn in een kano
tegen wazige silhouetten van bergreeksen
te zijn. Nu het niet anders is laten we
de pagode midden in het water liggen.
Ze maakt duidelijk dat we in Azië varen
op een meer met de eigenschap ons
op weg naar Nirwana te wanen.

Het past hier over een danser te spreken.
Hij trekt de coulissen opzij.
Elke avond moet hij aantreden tussen
gekletter van vorken en messen.
In het hotel op palen danst hij
de dictatuur buiten spel. Maar
's nachts geeft hij zieltogend toe
dat hij moe is en wil slapen.