Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 31]

Wat ons rest

De afgerukte hand zet zijn zoektocht
naar een streling voort
Uit een gezicht weggegriste lippen
blijven lispelen
Losgeschoten benen reppen zich richting finish.

Al heeft het lichaam niet langer vat
verlangen blijft als een watermerk dat
in de vorm van hoop naar boven drijft.

Hoe verminkt ook, een mens blijft tot zijn laatste snik
streven naar volledigheid, zijn droom
een compositie van gemiste kansen.

Ook al is de piste leeg
klinkt daar nog het hoefgetrappel
van de Lippizaner

De mens lijkt op zo'n paard
dat over zichzelf heen springt, een razend
raspaard in een krans van rondvlokkend schuim.