Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 422]

3 Einde

Jeldican werd vrijgelaten
Zonder pet, maar van tevoren
Recht gesold en kaalgeschoren
En liep nu door de oude straten
Die hij vergat of hem vergaten
In die lange droeve tijd
Bijgenaamd vergetelheid.

Hij kroop de stad uit, naar de wei,
Over de heide in zijn eentje,
Vreselijk vrij.

Koppeltje beentje
En weg was hij