Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 420]

2 Zijn veranderingen

Het woord werd later door de bakker
Verkocht aan een soort van dominee,
Maar waar ook werkende, de stakker
Viel het leven nergens mee.

En wie werd half dood en
Scheef geworden van verdriet
Opgepakt en opgesloten
En begreep zichzelf niet?

Jeldican, krom in zijn cel,
Wist niet anders te beginnen
Dan te schrijven in lange zinnen.
Nooit de juiste evenwel.

Jaren gingen daarmee heen.
Jeldican werd langzaam vel
Over bultig wordend been.
Wie kon hem nog beminnen?

En...

Wat vloog toen door de tralies binnen?
Wat wist hem eindelijk te vinden?
Het was zijn lang verloren woord.
De naam? De naam van zijn beminde
Die hij getrouwd had en vermoord.

[p. 421]

 

Ze had haar eigen naam verkocht

 

Want het waren arme tijden.

 

Hij mocht wel schrijven maar hij mocht

 

Van haar geen honger lijden.