Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 399]

Dochter

Ze duwt prikkeldraad opzij,
haar vingers bloeden,
ze kijkt heel ernstig, ze heeft het koud

voorbij het prikkeldraad zijn struiken,
kaal nog en met doornen,
‘Loop daar omheen!’ stemmen jagen haar op

ze loopt er doorheen
en rozen vangen aan met bloeien, geuren,
schuchtere rozen overal

voorbij de struiken schijnt de zon, ze gaat daar zitten,
er is daar mos en er zijn daar vlinders,
dagpauwogen, nachtpauwogen, pijlstaarten, vossen

ze leunt achterover, ze is mijn dochter,
ze kijkt niet om,
ze wil nergens in veranderen.