Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 334]

Op de ruggen van olifanten

Laat mij een van de decadenten zijn en drinken met de mannen.
Laat mij je volgen, Baudelaire, Whitman, De Campos;
alle grote in zichzelf gelovende triomfators
allen die rijden op de ruggen van gevaarlijke dieren
allen die hun stemmen zonder schaamte verheffen
laat mij een van jullie zijn met blos
en geraffineerd omlijnde oogopslag.
Prosit!

Jullie hebben het decadent zijn uitgevonden,
trotse dégénérés die hun verval zien als een ten hemel opneming.
Laat mij, voorzien van opgestoken haar en stropdas,
met gilet en pantalon en overhemd
en borsten op mijn borstkas
en lokken in mijn hals die bij elke bries opwaaien
drinken en drinken heffen op het een van jullie zijn.
Op onze gezondheid!

Til mij op de ruggen van jullie olifanten en laat mij mee rijden in de wildernis.
Laat mij deze vuile broek aantrekken en jullie achterna komen, stelletje schooiers.
Ik wil met de grote mannen mee op stap.
Ik wil met alle machtige vaders mee op reis.
Laat ze mij de wereld tonen die aan mijn kleine voeten ligt.
Ontsluit voor mij de werelddelen, drijf mijn olifanten
door het open gekapte pad met de slaven,
laat de arbeiders naar mij opkijken en laat mij

[p. 335]

 

met mijn roodgelakte nagels die daaronder vuil zijn

 

een van die arbeiders zijn en hun ruggen voortdrijven

 

en schreeuwen zoals jullie schreeuwen.

 

Santé!

 

 

 

Laat mij opgroeien in jullie wijsheid en maak mij er deelgenoot van.

 

Deel jullie kennis met mij en sluit mij niet erbuiten.

 

Haal de vooringenomen nevel omdat ik zo geboren ben voor jullie ogen weg.

 

Laat mij mijn waaiers waaien en mijn lasso's werpen in één en dezelfde beweging.

 

Maak mij deelgenoot van jullie kaartspel

 

laat mij delen in de winst van jullie veroveringen,

 

rovers en piraten en laat mij niet altijd in de zijlijn staan krijsen

 

en schrikken van ongedierte dat over de aarde en in mijn haren kruipt.

 

 

 

Mijn regenlaarzen zullen door regenplassen stampen

 

die voor iedereen - want wat kan het die regenplassen schelen -

 

gelijk gevallen zijn. Ook 's werelds schandkronieken wil ik schrijven

 

om ze vervolgens uit te gummen en te herschrijven

 

want ik wil huilen als een vrouw om alle pijn die er geleden is

 

en kinderen aan mijn tedere moederborst drukken

 

tijdens de bijeenkomsten van jullie club, clan, regiment, genootschap of vergadering

 

 

 

en ik wil mij het recht voorbehouden jullie aanzoeken af te wijzen,

 

ja jullie af te wijzen hoezeer het jullie ook zal kwetsen en krenken

 

want ik heb niet lief uit medelijden

 

maar aan het plezier, de jacht, geravot en het toernooi doe ik graag mee.

 

Santé! Santé! Santé!

[p. 336]

 

Vaders van de wereld, strijk jullie hand over het hart

 

en maak voor deze ene keer een uitzondering om voor eens en altijd

 

een tot navolging dwingend precedent te scheppen

 

door mij toe te laten tot alle rijken en domeinen van de wereld

 

die sinds mensenheugenis taboe voor mij gebleven zijn

 

omdat het de beheerders van die kroondomeinen wel goed uitkwam.

 

 

 

Laat mij strooien met door jullie uitgeschreven cheques;

 

alle dingen die jullie stempel dragen,

 

alle uitvindingen waar jullie het patent op hebben,

 

laat mijn hand ze gemakkelijk, ze zinnelijk betasten,

 

ze losjes om de schouder werpen, ze uitdelen aan de kinderen,

 

er de mussen brood van voeren,

 

laat mij er Sinterklaas mee spelen,

 

laat mij ze behoedzaam beheren

 

en er onverantwoorde aankopen mee doen

 

maar vertrouw ze mij toch toe.

 

 

 

Ik wil de sleutel van de verboden kamer,

 

de code van de computer, de toegang tot de systemen,

 

het wachtwoord tot de winstgevende gebieden,

 

leer mij jullie taal te spreken.

 

Geef mij ter compensatie van jullie kracht

 

mijn wapens en geef mij mijn broodnodige materialen.

 

Geef mij het woord aan tafel en val me niet onmiddellijk in de rede.

 

Durf op feestjes met mij te praten

 

zonder dat het je een genotvolle nacht oplevert.

 

Ik zal de hakken van mijn te hoge pumps afbreken.

 

Ik weiger voort te strompelen op de keien

 

als het niet de plavuizen zijn die naar mijn eigen paleizen leiden,

 

en wat mijn bewegingsvrijheid inperkt,

[p. 337]

 

mij onzichtbaar maakt of verdonkeremaant,

 

werp ik af, werp ik datgene voor de voeten

 

die hierom vroeg voor ik het vertrap

 

en wie van mij vroeg zo veel mogelijk uit te trekken

 

zal ik vragen daarin voor te gaan

 

en het daar vervolgens bij te laten.