Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 324]

Munt

Onophoudelijk pompt het bloed zich rond
geen kruid, geen land, geen moedertjelief
tegen het suizen het is verdomd nog een geluk

dat we niet stuk kunnen anders lagen we intussen
ha! verdeeld in duizend duigen ha! gruzelementen
mensen wat een hitte hier wat een krappe huid

wat een ernstige gezichten ha! ruimte: wie nu nog
een huis heeft breekt het af en bouwt een vlot
van de brokken we moeten drijven blijven mensen!

oneindig pompt de zee oneindig pompen de paden
golven de straten razen de dagen vliegt supermam
van top naar top, ha! kloppen de aders.