Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 223]

Voor het verscheiden

Alle vier een poot met een stuk, mijn wil zal
geschieden. Geen laatavondfilmhartenpijn, maar
een eerlijke verdeling van tafels, stoelen, schoothoge
huisdieren en ander zit- en aanzitmeubilair.

Is dat de reden voor mijn afwachtende houding
tegenover de hoogpotige die me elke dag een
smachtende stapel zo dik als de Komrij stuurt?

Mij om het kwartier laat weten dat ze slechts
wil leven doorheen het intiemste mijner delen?

(Ben ik een opgeblazen zak lucht?)

Misschien wel, misschien niet, wie maalt erom?
Nu even geen tijd voor duidingsprogrammagezeik.
Ik heb poten te tellen, een zaagblad te wetten.