Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 222]

Ooit ergens tussen A'pen en A'dam

Pas op! De plaats!
Pas op de plaats.

Zo. Daar zaten we dan. Hèhè, hoe ongezellig.
Links een wei, rechts een wei, en in het midden wij.
Wij, dat waren ik en de anderen, want ik was alleen.

Even dacht ik: ik ga te voet, zolang kan ik hier niet
blijven. Ik wil niet sterven in een
internationaal stilstaande trein.

Neen hoor, het ging niet goed met mij. Maar ook niet
slecht met mij. Het ging helemaal niet met mij.

Maar dan ging het weer. Vooruit,
verman jezelf, kerel! En even dacht
ik nog, het lukt me niet,
maar dan ging het weer vooruit.