Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 140]
Zelfportret zonder ik I de geheimagenten van mijn bewustzijn schaduwen mijn brein wie bepaalt er wie de vijand is? degene die zich in mijn naam verbasterd heeft van tegenpartij (‘en-e-my’) tot die ene-in-mij twee wezens uit hetzelfde nest ontstaan; mijn lichaam blijkt bestand. Mijn verstand gaat kopje onder in het gistende moeras van het handjevol verwanten dat ik was

[pagina 141]
II en dan vallen de schellen van het zelf dak wordt bodem droom gewelf ik ben de magneet zonder pool de komeet die vlucht voor zijn staart er is een membraan dat ik van mij gescheiden houdt een impermeabele wand die ons binnenstebuiten keert een stemmetje dat kliert ‘haas kipjelekker, haast je niet’ moet me vloeibaar maken schoon genoeg en spoelen dat gemoed, alleen: mijn bloed verdraagt mij niet