Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 72]

Osmose

Hij is nog onmondig maar kent alle geluiden
en kreten. Rondom hem schuimen de klinkers.
O plenst verrukt in het rond. Op een dag zal
zijn lijfje gaan gisten en gloeien, maar voorlopig
baadt het in melk, drinkt als een kalfje zo zoet

het mysterie. Tremendum et fascinans. Taal
is begeerlijk, gevaarlijk veelbelovend. Ze brabbelt
hem neer, bellen blazend, een spraakwaterval.
Zij belooft, hij gelooft het allesdoordringende
woord dat hem opzuigt, zich opdringt, zich los zingt.