Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 69]

Een dag in maart

Nooit was ik in Kemble End, England,
maar op een dag in 1871 bestond het
dat heel de natuur er mij zag en ziet

met de lange slierten die er rezen en
de grote lusvormige vlok, geen sliert zelf
maar van dezelfde streng, die langzaam

dekkend, voor het oog niet volgbaar,
de einder vult tot wit wolkgraafschap.

Waarom anders beschreef iemand die
toen de enige was waar dit in omging

waar hij in opging? Ons is het beleven
zo veel dat we het zouden willen delen
maar niemand kunnen we erbij velen,

zelfs zelf zijn we te zelden al genoeg alleen.
Maar al dit dient te zijn als te zijn vergeten
wanneer ik ergens hier en nu ben op een keer.

cf. Gerard Manley Hopkins, ‘Journal’, maart 1871