Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 62]
Het feest van de duif Het was voor het eerst zonder jou dat ik op het eiland was toen het donker werd met fakkels. Alle zoet geurende bomen in de straten werden doorzocht met knuppels. Kinderen holden opgewonden met toeters en ratels. ‘It is the Feast of the Dove,’ zei Dimitri. Terwijl ik hem over je vertelde liet hij mijn handen niet los. Toen vielen de eerste druppels. Een man slaakte een kreet zonder geluid. Fluisterend werd de bliksem nabesproken tussen de bergen en de zee. Die nacht gaf zoals altijd het ver weg zingen der honden de verbeelding der slapelozen reliëf. Maar nooit zong er een zo dichtbij. Ik rolde op mijn zij en over je open plek en stapte uit het bed. In de olijfboom onder de sterren ontblootte een duif grommend haar tanden. Ik pakte een stok en had niet het lef. cf. Miltos Sachtouris, ‘To πϵριοτϵρι’