Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 56]

Abdelkader Benali

Woordenkransen uit belegerd Beiroet

alles veranderlijk, mijn maag veranderlijk, mijn eeuwigheid
veranderlijk, veranderlijk mijn laatste aanwinst op de blog,
veranderlijk dat ik zo alleen de straat op ga, gehuld in
de zonsondergang van de middag, veranderlijk dat ik
deze woorden opschrijf terwijl de doden opgeteld worden
veranderlijk het weer maar niet de feiten, veranderlijk
de kamer die hoe kleiner hij is, veiliger wordt, veranderlijk
de jongen die in Asterix en Obelix zijn sterke veste vindt
veranderlijk de tekstberichten die me aanraden het rustig
aan te doen, veranderlijk mijn gedachten aan de stilte
rond John Donne, veranderlijk de dubbele prijzen in de
internetruimtes van Hamra Street, veranderlijk de volgende
vijf minuten waar boem boem boem ik pak de draad weer
op veranderlijk dat tijd en ruimte afhankelijk zijn van wat
je te verliezen hebt en de bovenbazen voor jou op het
spel zetten veranderlijk de vierde nacht onder de dekens
onder de sterren van f-16 veranderlijk nooit hun geluid
de scheermessen die ze veranderlijk vervoeren de boem
die ze maken in het hoofd veranderlijk de kamer die ik
wit verf veranderlijk de troost van een late documentaire
op Arte over Malevitjs zijn vlakken en kleuren veranderlijk
alleen zo veranderlijk dat hij zo kort duurt veranderlijk emails
die ping pong in mijn hoofd doen veranderlijk keer op keer
de kop koffie die ik deze ochtend heb gemaakt niet veranderlijk
het verlangen naar de avond waar rode wijn en glas me opwacht
zo veranderlijk de mensen die op de bank voor me zitten en
niet veranderen zo veranderlijk de nekken van dunne angst
zo veranderlijk Giacomettio gelijk veranderlijk de vele beelden

[p. 57]

 

die ingewisseld worden door je hartslag want je had daar

 

kunnen staan veranderlijk de sterke gedachten zo veranderlijk

 

het vertrouwen in de ratio de rust van nooit gewenste formules

 

herhalen veranderlijk de plotselinge aandacht voor de zee

 

veranderlijk dat scheepje aan de horizon boem boem boem

 

ik pak de draad weer op o zo veranderlijk de wegen in de taxi's

 

naar plaatsen die niet bereikt worden waar deze stad van

 

afgesloten is, plaatsen genaamd beekdal kristalhelder water

 

bevrijd van kippenvel zo veranderlijk de gezamenlijke lunches

 

nooit veranderlijk de smaak van goudse kaas niet te veranderen

 

deze zoete parmeggiano nooit veranderlijk als ik straks adem

 

haal veranderlijk dat ik mijn scheermes en tandenborstel in de

 

ochtend celebreer veranderlijk dat ik ermee door de lucht zwaait

 

mijn eigen rituelen maak om nat onder de douche tot rust te komen

 

zo veranderlijk dat je veranderlijk bent zo veranderlijk de

 

macht om verzet te plegen zo verraderlijk de macht om verzet

 

te breken zo veranderlijk de uitgewiste kussen op mijn voorhoofd

 

niet veranderlijk de opgetrokken gebouwen wiens holle ogen nu

 

doodshoofden zijn veranderlijk dat ik hier de draad probeer op te

 

pakken veranderlijk het geweten veranderlijk plotseling woorden

 

als warmte en koude zo veranderlijk de thermostaat die in je

 

hoofd afslaat als je hoort boem boem boem en je probeert de

 

draad op te pakken veranderlijk je verlangen naar rode wijn veranderlijk

 

deze zinnen die veranderlijk opnieuw nu opnieuw niet meer

 

geschreven kunnen worden die opgevroten door het verleden zijn

 

maar in mijn geestige heden concreet als cement liggen zo

 

veranderlijk dat ik er op bouwen kan zo veranderlijk deze taal van

 

mij die me veranderlijk maakt veranderlijk veranderlijk veranderlijk

 

tot het einde der tijden, laatste ademzucht, diepe, diepe eeuwigheid

 

 

 

16 juli, middag in Café Prague, Beiroet