Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 39]

Mij zal ooit iets beters invallen

Precisie werd mij steeds ontzegd
ritselde het vuur in de bosrand

Dat de herfst uitbeeldde, rood-en-goud
En op de weg stortten aardhopen

nog niet gekneed tot mensvorm neer
‘Spraak druppelde toen als modder’

‘In naam van de uiteindelijk

zegevierende revolutie

vloog de angeldrager voorwaarts’

Schijngestalten der maan en
snelwandelende gassen, hoe klepelt
't klokje boven Usselo's kerkhof

Onzichtbare zwermen stegen op
van de oogleden, vertrokken uit
korfjes gepleisterd onder de tong...

Herfst aan de tafels en boven
de rand van je glas, rond van oog
de wespen; hun vlag is geel

Niet met de hamer sikkel of passer;
met de niet meer stekende angel
In glijvlucht werden eskaders lucht

[p. 40]

 

- Voor de geranselde orde

 

- Vuur in de motten en lamstralen

 

- Aan de Wespendieven de wespen

 

 

 

VRIJHEID; GELIJKHEID; BROEDERSCHAP

 

DE MYTHEN UIT DE MOTTEN

 

('t Affiche met de Laatste Wespenzang)

 

 

 

Mij zal ooit iets anders invallen

 

over 't ijsvogeltje boven de beek