Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 73]

Auvers 1890

Als het penseel de blauwe daken
de blauwe bomen en het blauwe gras
wervelend heeft neergeschreven
is het mei. Alles beweegt.
Maar het is stil. De etensgeur
moet hangen in de witte huizen.
Wie er wonen lijken uitgestorven
maar zijn zwetend in de velden
aan het werk, bukkend of maaiend.
Dichtbij stroomt de groene rivier.
In zijn jas zit de dokter aan tafel,
stut zijn hoofd met zijn hand
en denkt het zijne. Zomerzon, koren
noch de kromme vrouw die met haar mand
net uit de rommelige wijngaard komt
vragen u om nu al te verdwijnen.