Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 72]

Wachtend op het voetveer

Wind en riet in de wilgen. Ook wij,
stokoude wijze, zijn verliefd op geruis
en het klotsen tegen de steiger.

Aan veldslagen en oneindige marsen
ontkomen trok u weg naar uw lege
geboortestreek en plantte de rijst,

wiedde het onkruid tussen de bonen,
sliep, dronk, getrouwd met de aarde,
schreef uw regels zolang het ging

over de schaarse extasen, om vrienden
uit het niets verschenen, overtrekkende
ganzenvluchten, pruimenbomen in bloei.

Nutteloos is het heimwee ernaar,
maar het bespringt ons, heeft weinig nodig,
hier hoeft maar een kikker te kwaken.