Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 70]

VII Parme d'udirla...

Jij bent de dienaar niet van groot geluid.
Jij dient de stilte. Waar in deze streken
is stilte? Duizenden machines spreken
ons grommend toe, het knarst, het sist, het tuit,

van nacht tot nacht. Jij dient, dag in dag uit,
de stilte. Uit besloten bibliotheken
smokkel jij het smalle, broze teken,
de zang die achter ons gedaver schuilt.

De pen van elke stem schrijft eigen regels,
dankzij jouw meesterhand ontcijferbaar.
Een weifelende mathematica

geeft haar geheimen prijs. Jij licht de zegels.
Altijd al was dit goed en schoon en waar,
van de muziek quinta essentia.

(Francesco Petrarca, Dal Canzoniere, CLXXVI)