Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 56]

Mistra

Dit is geen bedevaart.
't Ikonostaas te klein voor mijn onttroonde goden.
Geschonden goud, louter leproze schilfers,
de oude kalk vergaan.

Wespen en duiven huizen in de koepels,
de graven liggen open, leeg, de stenen
bieden geen houvast meer.

De steile heuvel draagt een korst ruïnes,
brokkelig, bros, resten van stukgekrabde wonden.

Zo zag ik Mistra, door verval ontluisterd,
als landschap van mijn pijn.