Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 16]

Praat tegen mij

Ik geloof dat ik de meeste uren
mooi in de weg kan staan, zijn weg, als toeval
of daar is ze weer, maar zie eens
hoe verleidelijk dit keer.

Zo kun je in een willekeurig dorp
de naam van een mooie jongen roepen
en iemand die anders heet legt je zijn honger voor
bijt je, verscheurt in het donker je ondergoed.

In zijn diepe steenzekere slaap
is hij bouwdoos, schaalmodel, ware grootte
en de spraakzamen van Bar Extreme
maken zijn spieren en opmerkingen groot.

Vrouwen willen zijn vertrouwen winnen
maar vergissen zich in taalgebruik
als in hun lippenstift.

Een man leegt alle glazen, brult
iets onverstaanbaars. Herfst die binnenloopt
gesmokkeld hart.

Goed hart, goed voorbeeld.
Neem de helft van die vrouwen, neem ze
uit elkaar, voer de taal van hun vlees
aan de honden, zeg ze
niet die vele woorden, zeg
je adem in, als hij zou willen zoenen.

[p. 17]

 

Ze hebben hem groter gemaakt

 

net als hij hun gebaren hun borsten

 

vergetener, weker, herfstiger.

 

 

 

Rook om hun lippen en zwetend in hun handen

 

mogen zij mij ook aanraken, alsjeblieft?