Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 87]

Nu

Ik adem niet, ik zing.
Zelfs als ik zucht, klinkt het
per ongeluk alsof ik
een paar noten neurie
die me vannacht, terwijl
ik sliep, zijn voorgezongen.
Het is alsof de lucht
mijn deken is, en ik
mijn hoofd het liefst
te rusten leg op het kussen
van mijn longen, de plek
waar ik mijn hartslag hoor
in vierkwart maat:
dat ik besta, dat ik besta.

In posterformaat voor boekhandelsactie van WPG-Uitgevers Vlaanderen